KANTO UNO: PUNEBRE SA TAG-LAMIG

 
 


Ni Manny G. Asuncion
Melbourne-Australia
June 24, 2020
 


Nakisamangot na naman ang araw.

Di makasilip kasi sa

Luksang lambong ng ulap

Sa dakong kanluran.

Harurot pa rin ang  hanging

Kay Ginaw.                 

Yelong haplos sa mukhang

Nuot sa buto’t kalamnan.

Higing ng habagat

Nang walang pitagan.

Sa kaliskis ng lalamunang

Di mapakali.

Masdan mo...

Ang mga dahong tuyo,

Na dati’y makulay.

Luntian. Sariwa.

Kumukunday-kunday

Sa hambog na araw.

Ngayo’t yayat.

Mistulang huklubang

Hilahod at inililipad -lipad

Na lamang

Sa ulilang lansangan.

Wala na ang ngiti…

Wala na ang harot…

Wala na ang landi…

Wala na ang kaluskos…

Mga anak ng tuod. Mga anak ng hignapis ng punong

Tila mga kalansay.

Nakaripang waring tumututol sa kanilang

Kapalaran…

Hubad sa hagupit ng hanging balakyot

Sa luksang dapit-hapong yaon ng isa pang tag-lagas

Malamig na hihip ng hanging punebre ang taglay.

Pagkatapos.

Katahimikan…

o,