"Mga Tula ni Rene Calalang"
Ni Rene Calalang
Scarborough-Canada
And Malolos-Bulacan
November 5, 2019
Minsan isang araw ako’y bumisita
Sa bayan kong giliw at Inang Pagsinta
Sila ay nagitla at sila’y nagtaka
Bakit daw wika ko ay Pilipino pa.
Minsan isang araw ako’y bumisita
Sa bayan kong giliw at Inang Pagsinta
Sila ay nagitla at sila’y nagtaka
Bakit daw wika ko ay Pilipino pa.
Ang sagot ko naman, Bakit Tata Isko?
Nang ako’y umalis, malaki na ako
Di ko mabawasan kahit aking punto
Malimot ko kaya sariling wika ko.
Hindi ka katulad nang ibang gaya mo
Nang umalis dito’y isang Pilipino
Pero nang bumalik akala mo sino
Saka kung umasta’y parang Amerikano.
Sa suot kong T-shirt sila ay nagtaka
Bakit daw suot ko ay ang “Marca Pina”
Dapat daw suot ko’y “Made in Canada”
O kaya’y may tatak “Tatak Amerika.”
At aking tiningnan T-shirt na suot ko
At saka sinabing nakikita ninyo?
Maganda ang yari, pati ang istilo
Matagal maluma’t matibay ang kayo.
Ako ay nagitla sa aking narinig
Parang hindi pansin ang gawa sa atin
Ang sagot ko naman ay isang tanong din
Dapat na mahalin ang sariling atin.
Sa paglalakad ko’y aking nakabangga
Dating kaibigang lubhang mabunganga
Nang kausapin ko’y English ang salita
Ako ay nagulat at saka nabadha.
At ako’y bumili ng diaryo’t magasin
Mga pangyayari’y upang siyasatin
Ako ay nabigo sa aking mithiin
Pagka’t puro English aking babasahin.
Ang gusto ko sana ay diaryong Tagalog
Upang gunitain ang wikang nalugmok
Mayroon ngang isa, laman ay pakulog
Sa katabing pader ako ay nadagok.
Matagal na akong umalis sa atin
Limampung taon na, na nagliliwaliw
Hindi nagbabago ang aking mithiin
Habang tumatanda’y lalong dumidiin.
Hindi ko mawari kung bakit ganito
Marami sa ati’y nagba-BALATKAYO
Kahit na pilipit ang salita nito
Pilit ginagaya itong Amerikano.
Kay dali ng tao na makalimutan
Ang nangakaraan at pinanggalingan
Madaling magbago’t madaling madarang
Madaling limutin BAYANG TINUBUAN.
Ang ganitong uri at klase ng tao
Na sadyang mahilig na mag-BALATKAYO
Hindi mo dapat pagtiwalaan ito
Lahat ay gagawin para umasenso.
BALATKAYO
Scarborough-Canada
And Malolos-Bulacan
November 5, 2019
Minsan isang araw ako’y bumisita
Sa bayan kong giliw at Inang Pagsinta
Sila ay nagitla at sila’y nagtaka
Bakit daw wika ko ay Pilipino pa.
Minsan isang araw ako’y bumisita
Sa bayan kong giliw at Inang Pagsinta
Sila ay nagitla at sila’y nagtaka
Bakit daw wika ko ay Pilipino pa.
Ang sagot ko naman, Bakit Tata Isko?
Nang ako’y umalis, malaki na ako
Di ko mabawasan kahit aking punto
Malimot ko kaya sariling wika ko.
Hindi ka katulad nang ibang gaya mo
Nang umalis dito’y isang Pilipino
Pero nang bumalik akala mo sino
Saka kung umasta’y parang Amerikano.
Sa suot kong T-shirt sila ay nagtaka
Bakit daw suot ko ay ang “Marca Pina”
Dapat daw suot ko’y “Made in Canada”
O kaya’y may tatak “Tatak Amerika.”
At aking tiningnan T-shirt na suot ko
At saka sinabing nakikita ninyo?
Maganda ang yari, pati ang istilo
Matagal maluma’t matibay ang kayo.
Ako ay nagitla sa aking narinig
Parang hindi pansin ang gawa sa atin
Ang sagot ko naman ay isang tanong din
Dapat na mahalin ang sariling atin.
Sa paglalakad ko’y aking nakabangga
Dating kaibigang lubhang mabunganga
Nang kausapin ko’y English ang salita
Ako ay nagulat at saka nabadha.
At ako’y bumili ng diaryo’t magasin
Mga pangyayari’y upang siyasatin
Ako ay nabigo sa aking mithiin
Pagka’t puro English aking babasahin.
Ang gusto ko sana ay diaryong Tagalog
Upang gunitain ang wikang nalugmok
Mayroon ngang isa, laman ay pakulog
Sa katabing pader ako ay nadagok.
Matagal na akong umalis sa atin
Limampung taon na, na nagliliwaliw
Hindi nagbabago ang aking mithiin
Habang tumatanda’y lalong dumidiin.
Hindi ko mawari kung bakit ganito
Marami sa ati’y nagba-BALATKAYO
Kahit na pilipit ang salita nito
Pilit ginagaya itong Amerikano.
Kay dali ng tao na makalimutan
Ang nangakaraan at pinanggalingan
Madaling magbago’t madaling madarang
Madaling limutin BAYANG TINUBUAN.
Ang ganitong uri at klase ng tao
Na sadyang mahilig na mag-BALATKAYO
Hindi mo dapat pagtiwalaan ito
Lahat ay gagawin para umasenso.